The Rads @ dA

Selamlar

Tatil

Görsel Güncelleme

Efenim asırlardır bu nacizane mekanı hiç bir anlamda güncellemiyordum. Bu yüzden yaşadığım pişmanlık sebebiyle hafif bir görsel güncelleme gerçekleştirdim kendileri için. Keza hala internet aleminin bir çok köşesinde burayı mekanım olarak tanıtmaya devam ediyorum. Bir kaç gün önce Tumblr hesabı açtım ancak bana göre değil gibi sanki. Hem görsel anlamda hem de teknik anlamda çok başarılı bir site ancak blogspot kadar sıcak gelmiyor bana. Muhtemelen alışkanlıklar ve yaşanmışlıklardan dolayı böyle hissediyorum. Eski her zaman daha güzel değil midir zaten? Her şeyin küçüğü, her şeyin eskisi güzel. Yine de her eski bir zamanların yenisi değil miydi? O zaman denemeye devam. Ama benim mekanım her zaman; seryatbarrett.blogspot.com. Hatta herhangi bir alan adıyla yönlendirmeden, o mis gibi blogspot ibaresiyle.

Keyifli günler ve geceler dilerim.

Tembellikten Yoğunluk!

      Uzun süredir ihmal etmek durumunda kaldığım bu internet yoldaşımdan, arayıp sormadığım, feysbuklardan dürtmediğim tüm canlarımdan, cananlarımdan, dostlarımdan özür dilerim. İstanbul'da, yurtta olduğum vakitlerde -ki iki senedir yılın dokuz ayı yaşam üçgenim doğduğum ilçe Üsküdar, okulun bulunduğu semt Göztepe ve yolumun sıklıkla düştüğü Kadıköy' olarak kayıtlara geçmiştir- bir çok yakınım ile iletişimsizlik içerisinde oluyorum. Bunun tam olarak neden kaynaklandığını açıklamadan önce tekrar özür diliyorum ve hepinizi çok sevdiğimi, teker teker hepinize çok değer verdiğimi bilin istiyorum. Toplu Konutlar'dan, OCF'den, Sakarya'dan, ailemden ve dünyanın çeşitli şehirlerine dağılmış olan herkeslere...

        Ve evet bu durumun sebeb-i hümayünü;

• Eğitim hayatım boyunca yaşam tarzı olarak edindiğim tembellik (üşengeçlik ve rahatlık anlamlı) alışkanlığım. Yıllar boyunca en sıkışık dönemlerimde bile böyle bi rahatlık, sallamama havası vardı. Ama her işimi de hallederdim. Yumurta kapıya gelince başlamaya karar verir, kapıyı çalınca, başlamaya hazırlanır, "Açın Kapıyı Yumurta!!!" diye bağırdığında başlar, kapıyı zorlayınca saatlerce ara verir, kilidi kıracak gibi olunca tekrar devam eder ve açamayacağını anlayınca bitirirdim tüm işlerimi. Yumurta sinirli bir şekilde kapıdan ayrılırken gidip yemek yer, çay içer, tam otobüse binecekken yetişir "Abi bitirdim, buyur." derdim. İşte tüm bu rahatlığın alışkanlık haline gelmesi, kısıtlı maddi ve duygusal imkanlarla İstanbul'da öğrenci yurdunda ikamet eden bir şahs-ı dana için, normal bir insana göre az olarak kabul gören yoğunluğun hat safhada olmasına sebep oluyor. Yani, "Azıcık aşım, minnacık işim, uff çok yoğunum hacım." oluyor mesele. Devamsızlık sıkıştırması, çeviri ödevleri, sunumlar, sınavlar, mazeret sınavları, ders notları, fotokopiler, iş, para, telefon, kontör, aman Allah'ım !Maksimum Yoğunluk Uyarısı! derken bu engin ama bir o kadar da tembel beyin çok sevdiği dostlarına, akrabalarına en azından bir mesaj gönderebilmekten bile aciz kalıyor.

    İş bu yukarıda belirtilen husustan ötürü beni mazur görmenizi önemle istirham etmek ile beraber tüm bu iletişimsizliği telafi etmek amacıyla bir şeyler düşünmeyi planladığımı bildirmek istiyorum.

       Bildiri Sahibi  : ASC nam-ı diğer Seryat
       AlıcıVekili      : Çay / www.seryatbarrett.blogspot.com


    Gitmeden önce gündemdekileri de sıralayayım;

• The Office
• Chuck
• 28 Aralık 2009
• Norms In Translation (Translation Theories)
  
• Process (Introduction to Interpreing)
  
• Windows 7
• Linux Ubuntu
• Harici Hard Disk
• Dizüstü Bilgisayar
• Müzik Çalar
• Grammar I, Introduction to Translation I, Espanol I
• RoT&IAP Finals
• Cart Curt

   Saygılar, sevgiler...

   Joseph Arthur'dan Honey and the Moon

   Don't know why I'm still afraid. If you weren't real, I would make you up now. I wish that I could follow through I know that your love is true and deep as the sea, but right now everything you want is wrong, and right now, all your dreams are waking up, and right now, I wish I could follow you to the shores of freedom, where no one lives.

   Remember when we first met and everything was still a bet in love's game. You would call; I'd call you back and then I'd leave a message on your answering machine. But right now everything is turning blue, and right now the sun is trying to kill the moon, and right now I wish I could follow you to the shores of freedom, where no one lives.

Freedom, run away tonight. Freedom, freedom. Run away, run away tonight.

  We're made out of blood and rust, looking for someone to trust without a fight. I think that you came too soon. You're the honey and the moon that lights up my night. But right now everything you want is wrong, and right now, all your dreams are waking up, and right now, I wish I could follow you to the shores of freedom, where no one lives.

Freedom, run away tonight. Freedom, freedom. Run away, run away tonight.

  We got too much time to kill, like pigeons on my windowsill we hang around. Ever since I've been with you, you hold me up all the time I'm falling down. But right now everything is turning blue, and right now the sun is trying to kill the moon, and right now i wish i could follow you to the shores of freedom, where no one lives.

Freedom, run away tonight. Freedom, freedom. Run away, run away tonight.

Bad Day?

          Sometimes the system goes on the blink and the whole thing turns out wrong. You might not make it back and you know that you could be well, oh that strong, and I'm not wrong...

          You kick up the leaves and the magic is lost, because you had a bad day. You say you don't know, you tell me don't lie, you work for a smile and you go for a ride. You had a bad day, you've seen what you like and how does it feel for one more time; You had a bad day, you had a bad day...

2 Temmuz '09 - 10 Ekim '09 / Son 100 Gün

    Finallere girip, yurtla ilişiğimi, kesip evime, Sakarya'ya gelişimin üzerinden tam 100 gün geçti bugün. 100 gün, üç ay on gün demek. Temmuz ayının 29, Ağustos'un tamamı yani 31, Eylül'ün tamamı yani 30 ve Ekim'in 10 günü demek. Peki ben bu 100 günde ne yaptım? Son 17 gün hariç, yani bayramın üçüncü günü trene binip İstanbul'a geldiğim güne kadar ki 83 günde yaptığım şey şu; Hiç.

     Uyku, yemek, sigara, bilgisayar-internet, müzik, grafik tasarım-fotoğrafçılık, tekrar yemek, tekrar bilgisayar, sigara, yemek ve sabah olunca uyumak. Müzik, Tasarım ve Fotoğraf dışında 83 günde yaptığım koskoca bir hiç. Savurganca harcadığım bu günleri değerlendirmemiş, kendime bir şeyler katmamış olmanın verdiği pişmanlıkla beraber tekrardan tembelliğe alışmış olmanın verdiği rahatsızlığı 17 gündür hissediyorum.

    Geçtiğimiz yaz için kendime kattığım çok az şey var, sağlam müzisyenleri-grupları dinleyip iyice hissedebilmiş olmak, arkadaşlarla görüşüp güzel-hatırlanacak muhabbetler yapmak, bir kaç film izlemek, fotoğraflar çekip düzenleyerek amatör portfolyo oluşturmak ve logo-tasarım çalışmaları yaparak amatör grafik tasarımcılığımı geliştirmek, ailemle vakit geçirebilmek, astronomiyle ilgilenmek gibi. Böyle sıralayınca güzel gibi görünüyor aslında ama boşa harcanmış günleri düşününce pek de tatmin etmiyor.

         Son 17 gün ne yaptım? Bayramın üçüncü günü akşamı İstanbul'a vardım. Geçtiğimiz sene İstanbul'un en iyi öğrenci yurdu olan, bu sene o kadar da güzel olmayan Üsküdar'daki yurduma yerleştim. Ve tembelliğe alışmış olan bünyenin tekrar %100 yoğunlukla çalışacağı günlerin başladığını düşündüm.

          İstanbul, dünyanın en lanet ve en güzel şehri. Günün 12 saat yaşandığı ancak gün içinde yapılması gerekenlerin 48 saat aldığı, cennet içindeki cehennem. İstanbul'u seviyorum, çok seviyorum ancak İstanbul'da yaşamak istemiyorum.

           23 Eylül Çarşamba günü, uyanıp okula gittim. Fen-Edebiyat'ın devasa beton örümceğinde sınıftakilerle saatlerce bekledim. Saatlerce hiç bir şey için bekledikten sonra yurt kaydı için gereken belgeleri edinmek için Kadıköy'e yürüdüm. Yurda gittim, kaydımı yaptırdım ve resmi olarak hapis cezamı onadım.

             Neden geçen seneki kadar güzel değil?

             Aşağıda görebileceğiniz yeni atanan yurt baş müdürünün uygulamaları yüzünden;

• Uzun saç, sakal ve orada burada yazan yazıya göre anormal giyinimle dolaşmak,
• Yatakhane haricinde eşofman, kapri ve terlik kullanmak,
• Sözde 5727 Sayılı Kanun ile yurt sınırları içerisinde -balkon ve bahçe dahil- sigara kullanmak,
• Yatakhanede su dahil herhangi bir tür yiyeceği ve içeceği bulundurmak,
• Kantin dışında içecek ve yiyecek tüketmek,
• Saat akşam 11'den sonra uyanık kalmak,
• Sabah 10:30'dan sonra uyuyor olmak,
• Akşam 10'dan sonra yurda giriş yapmak,

          Bu kurallar ile ilgili şunları söyleyebilirim;

• Üniversite öğrencisi, ne asker ne de polis öğrencisidir. Dilediği gibi saçını, ideolojik bir şey temsil etmediği sürece sakalını uzatabilir ve küpe, piercing gibi çeşitli aksesuarlar kullanma hakkına sahiptir. Toplu yaşama kuralları ihlal edilmediği sürece dilediği gibi giyinebilir.
• Sabahtan akşama kadar pantolon ve ayakkabı kullanan öğrenci, evi gibi gördüğü öğrenci yurdunda rahat ve huzurlu olabilmek için eşofmanını da giyer, terliğini de.
• 5727 sayılı kanun safsatası için ise, nasıl olur da Eğitim Daire Başkanlığı'ndan "Öğrencilerin sigara, dinlenme, eğlence ve oyun odaları mevcut mu?" sorusunu içeren teftiş belgesi geliyor?
• Yatakhaneye su götürülmüyorsa ve yatakhane dışına eşofmanla inilmiyorsa, gece susayınca pantolon gömlek ayakkabı giyip de su içmeye inmek mantıklı mıdır? Değilse gece susamak mı yasaklanmıştır? Yine akşam 11'den sonra acıkmak da yasak mıdır?
• Her insanın uyku düzeninin farklı olduğu bilinen bir gerçek iken herkesi 11'de tavuk kümesi modunda uyutmaya çalışmanın mantığı nedir?
• İkinci öğretim okuyanları ve o gün dersi olmayanları sabah 10:30'da uyandırmanın ve hatta ahıra girip hayvanlara bağırır gibi uyandırmanın mantığı nedir?
• İstanbul gibi devasa ve kalabalık bir şehirde okuyan öğrencilerin, derslerinin geç bittiği zaman yurda gelmelerinin saatler aldığı kesinken ve Türkiye'de üniversite öğrencilerinin yarı-zamanlı işlere girerek eğitim hayatlarına devam edebildikleri, bu işler akşam 9:30 - 10:30 civarında paydos ettiği bilinirken son giriş saatini önce akşam 11, sonra da akşam 10 yapmanın mantığı nedir? Ayrıca öğrencilerin çalışmasını yasaklarken ülkenin durumunu bilmeden böyle bir karar almanın aptallığı farkedilememiş midir?
• Şikayetleri, yakınmaları "yurttan atma" tehdidiyle engelleyerek, toplu dilekçeyi yasaklayarak öğrencilerin ve personelin huzurunu bozmak zevk mi vermektedir? Amaç nedir?

         Sadece ben de değil, yurttaki benimle beraber 127 erkek, 102 kız öğrenci ve tüm personel de bu serenatta benimle beraberler. Uygulamaların dışındaki ahlaksızlar [torpil oyunları, iftiralar, yalakalıklar, tehditler] içinse hard rock parçası yazmayı düşünüyoruz.

         Yurda giriş saatini sonuna kadar kullanarak akşam vakti giriş yapıyorum. Geçen sene elimden geldiğince yurtta kalmaya gayret gösterirken şimdi adeta kaçıyorum. Sabah okula gidiyorum, okuldan çıkıp Kadıköy'e yürüyorum. Kadıköy'den Haydarpaşa Kampüsü'ne yürüyorum. Denizim'le beraber Hukuk Fakültesi derslerine giriyorum (Bu gidişle çift anadal yapacağım gibi gözüküyor). Haydarpaşa'da yemek yiyip, akşam 8-9 gibi yurda gidiyorum. Bir-iki saat takılıp, polis zoruyla yatırıldıktan sonra Barbaros'un nam-ı diğer Barbieri, Baroş, Barbie'nin bilgisayarını alıp yatakta film izliyorum. Ertesi gün yine aynı terane. Her şeye rağmen güzel. Güzel olmasa bile sırf sorunlara ibnelik olsun diye güzel derdim. Ama gerçekten her şeye rağmen güzel. Denizim, arkadaşlarım, yaşadığım her şey, dertler, sıkıntılar, düşünceler, müzik... Hepsi var olduğum anlamına geliyor. Özellikle "Bugün rüyamda öldüm, trenle göçtüm." başlıklı gönderide bahsettiğim rüyayı düşününce günün 12 saat olduğu 48 saatlik İstanbul'da şebekem benimleyken hiç bir şekilde vazgeçmem, bunu farkediyorum. Şebekem var lan benim.

            Hem ekonomik sıkıntıdan hem de F Tipi Öğrenci Yurdu'ndan kurtulmak ve İstanbul'da bir öğrenci evi kurabilmek için, yarı-zamanlı bir işe başvurdum. Umarım işe girebilirim. Bir süre para biriktirip, ikinci döneme bir evle başlamak istiyorum.

             Bir hafta kadardır bu yazıyı yazmayı planlıyorum. Aslında aklımda yazacak daha çok şey vardı ancak, yukarıda gördüğünüz tüm görsellerin yerine kullanmak istediğim ve bir aylık süre zarfında çektiğim düzenlediğim fotoğraflar, topladığım görselleri bir arada tuttuğum telefonumun hafıza kartı bir sorun çıkardı ve karttaki her şey silindi. O görsellere bakarak yazacağım şeyler aklıma gelecekti planıma göre. Olmadı. Yine de elimden geldiğince, uzun süredir ihmal etmek durumunda kaldığım bloguma bir şeyler katmaya çalıştım. Hafıza kartım ile ilgili sorunu hayatın bir engelleme çalışması olarak görüyorum şu an, ama bilmesi gereken bir şey var; Benim hala şebekem var.

             2 Temmuz 2009'un üzerinden 100 gün geçmiş iken başladım bu yazıyı yazmaya ve bitirirken 101. günün 01:37'si olduğu farkediyorum. Hatta şu an 01:39 oldu. Şimdi de 01:40. Son olarak daha yapacağım çok şey var demek istiyorum, ve dolayısı ile yazacağım çok şey var.

...

Progressive & Time Flies

• Büyük Progressive Rock gruplarının logolarıyla Progressive yazmaca. Fikir: Yucin, uygulama: ben. Pink Floyd, Rush, The Doors, Genesis, Rainbow, Emerson, Lake & Palmer, Supertramp, Strawbs, Marillion, Van der Graaf Generator, Elo.

• Porcupine Tree'nin The Incident albümünden, Time Flies Video Duvarkağıdı.

"Bugün Rüyamda Öldüm, Trenle Göçtüm."

Kilise ya da cami pek emin değilim, içi loş bir şekilde aydınlatılmış bir ibadethanenin içinde, yerde yüzüstü yatıyorum. Etrafımda 4-5 kişi var ve ölümüm hakkında konuşuyorlar. Onları duyuyorum. Evet ölmüşüm. Sebebini bilmiyorum. Gözlerimi açıyorum. Görebiliyorum, duyabiliyorum, düşünebiliyorum ancak konuşamıyor ve hareket edemiyorum. Çünkü ölmüşüm. Sonraki sahnede hareket eden bir trenin içinde ayakta duruyorum. Trenin içi İstanbul'daki banliyö trenlerine benziyor. Yanımda benimle birlikte ayakta duran iki kişi daha var. Birisi Ayberk. Diğerini hatırlamıyorum ama samimi olduğum birisi olmalı. Yanımda Ayberk olduğuna göre bu da Ege veya Onur'dur. İçinde olduğumuz tren binaların arasından geçiyor. Şehrin ortasında binaların arasından gidiyor ama dışarıdaki hiç kimse farketmiyor. Sonradan bu trenin, ölenleri bir yere götüren tren olduğunu anlıyorum. Trendeki herkes endişeli. Sağ tarafımda cam kenarında oturan kel, yaşlı bi amcayı hatırlıyorum. Adam hissiz bir şekilde önce trenin içine sonra dışarıya bakıp duruyor. Sonra cebimden telefonumu çıkartıyorum. Tam o sırada Ayberk yanımızdaki kişiyle konuşurken benden bahsederek;

"O şimdi Deniz'le vedalaşıyordur." diyor.

Telefona bakıyorum, aşağıdaki görüntünün hafızsız ve tarih-saatsiz kısmını görüyorum.

O an, ölünce telefonun çekmediğini anlıyorum. İçimden "Lan resmen öldük" diyorum. Cam kenarındaki yaşlı amca gibi hissizleşiyorum. Bir şeyler hissediyorum aslında. Yaşayanları düşünüyorum. Denizim'i düşünüyorum. Belki öldüğümden bile haberi yok. Mesaj atacak, telefon çekmediği için iletilmeyecek. "Telefonunu kapatmış" diye düşünecek. Kızacak bana. Ama ben öldüm ki. Trenden inip yanına gitmeyi geçtim, bir mesaj bile atamıyorum. Yaşayanlarla bağlantım tamamen kopmuş durumda. Şebekem yok ulan!!! Sonra tren bir yerde mola gibi bir şey için duruyor. Vagonun kapısı açılıyor. Herkes inmeye başlıyor. Biz de iniyoruz. İki katlı bir evin yanından geçip, evlerin arkasındaki geniş ve toprak bir araziye geliyoruz. Arazinin baş tarafında beyaz masalar, masaların üzerinde beyaz örtüler, örtülerin üzerinde de plastik şişede sular var. Orta taraflara geçiyoruz. Etrafımızda binlerce insan var. Hepsi yeni ölen insanlar. Yerde tahtalar var. Bir süre sonra etrafımızdakiler çıldırıyor. Yerdeki tahtaları alıp savurmaya, toprağa vurmaya, atmaya başlıyorlar. O sırada Ayberk'i kaybediyorum. Ne olduğunu anlayamadan etraf kararıyor...

Sonra uyanmışım. Evet uyandım ama rüya gördüğümün farkında değilim. Gördüklerimin hala etkisinde olduğumdan, içimden, "Lan öldüm mü ben şimdi?" diyorum. Sonra babamın sesini duydum. "Uyan hadi, uyan." gibilerinden bi şey dedi. Telefona baktım hemen. Kapalıydı. "Telefonun alarmını kurmuştum, şarjı bitmiş." dedim babama. "Tamam kalk, çarşıya gidecektin geç kalma." dedi. Kalktım, telefonu şarja taktım. Yüzümü yıkamaya banyoya gittim. Babam uyandırmasaydı etraf karardıktan sonra olacakları da görecektim belki de. Her ne kadar çok merak etsem de, iyi ki uyandırmış. O hissizliği bir daha yaşamak istemiyorum. Daha önce de yine bir rüya yüzünden yaşamıştım zaten. Yine Ayberk vardı rüyamda. Bu sefer onu öldürüyordum. O zaman yaşamıştım.

Yüzümü yıkadıktan sonra telefonu açtım. Oh lan, şebekem vardı. Bi şebekeyi bu kadar özleyeceğim aklıma gelmezdi. Lütfen beni bırakma şebekem. Sen yaşıyor olduğum anlamına geliyorsun. Yaşıyor olduğumdan çok, hissizleşmediğim anlamına geliyorsun.

"Ölünce trenle göçülüyormuş. Bir de telefonun çekmiyormuş."

The Incident, Porcupine Tree, Analiz

The Incident'ın internete sızışının "promotional" denilen olay şeklinde olduğunu düşünüyorum. Yani dinleyicilerine albüm satışları konusunda güvenen sanatçı, plak şirketiyle anlaşarak albümü internete sızmış gibi göstererek daha çok insana ulaştırmak amacıyla internette kaynak göstertmeden paylaşır. Asıl amacı ise albüm çıkış tarihinin hemen sonrası için ayarlanan konserlere gidecek olanlar için albümü iyice dinleyip öğütmeleri ve konserde tüm coşkularıyla eşlik etmelerini sağlamaktır. Tabii her grup-sanatçı-şirket cesaret edemez buna. Albüm satışları konusunda dinleyicilerine güvenenler edebilir sadece. Nitekim Porcupine Tree'nin 14 Eylül'de raflara çıkacak olan The Incident'ın 57 küsür pound'luk 2000 tane basılan özel versiyonu kısa bir sürede tükendiğinden ve 21 pound'luk, 11 Eylül'de gönderilmeye başlanacak olan normal versiyonun ön sipariş rakamları hayli yüksek olduğundan bu mükemmel grubun ve üstad Steven Wilson'ın bu konuda hiç de çekinmeyeceğini söyleyebilirim. Tabii öyle de olmayabilir, bilemeyiz.

Albüm analizine gelince;
Bir önceki albüm, Fear of a Blank Planet'da modern zamanın, daha doğrusu, tv, internet, medya, alışveriş çılgınlığı vb. ögelerin insan hayatını mahvedişini konu edinen Porcupine Tree, bu albümde de 21. Yüzyılın boklaşmış düzenini anlatmaya, özellikle de akıp giden zamanın üzerinde durarak devam etmiş. Albümün ilk cd'deki kısmı, yani 14 bölümden oluşan kısım, aslında 55 dakikalık [Tam dakikayı hesaplayınca 53 dakika 40 saniye] yukarıda bahsettiğim konsept üzerine kurulu The Incident adlı parça. Bu 55 dakikalık parça roma rakamlarıyla 14 bölüme ayrılmış durumda. Gayet gaz ve progresif metale kaçan kral mı kral progresif bir şölen. Gitarları keza Porcupine Tree'nin bizlere alıştırdığı gibi hayran olunacak cinsten. İkinci cd'de ise The Incident'dan bağımsız 4 güzel parça daha bulunuyor. The Incident konseptine göre daha yumuşak.

The Incident'ın ilk bölümü;

I. Occam's Razor
Güzel bir açılış parçası. 1 dakika 55 saniyelik bu parçada söz yok. Sert rifflerle girip sonlara doğru karanlık insan sesi efektleriyle son buluyor.

II. The Blind House
Occam's Razor'ın hemen ardından giren bu parça gaz bir introyla giriyor ve bu intronun ardından yavaşlayan müzik üzerine yavaş bir vokalle devam ediyor. Bu bölümün ardından introdaki sert gitar tekrar bizlerle oluyor. Tekrar yavaş vokal ve müziğin devam ettiği kısımlarda Richard Barbieri tarafından güzel bir klavye efekti eşlik ediyor. Nakarat gayet hoş. Son kısım ise gaz olayını ciddi olarak arttıracak şekilde.

III. Great Expectations
Yavaş bir ritm gitarla ve duru vokalle açılan parça hafif hızlanan gitarla devam ediyor. 1 dakika 27 saniyelik bu parça The Incident'ın geçiş parçalarından. Kısa bir şekilde adından da anlaşılacağı üzere beklentilerden bahseden sözlere sahip.

IV. Kneel and Disconnect
Bir önceki parça Great Expectations'ın son kısmı ve bu parçanın başı birbirine bağlı. Büyük beklentilerin ardından gelen düş kırıklığı ve çöküntü ile beraber hayattan kopmayı anlattığını düşünüyorum. Çünkü "Kneel and Disconnect" haricinde pek fazla bir sözü yok. Bu da 2 dakika 3 saniyelik bir geçiş parçası. Bazı kısımlarında temiz arka vokaller ve piyano barındırıyor.

V. Drawing The Line
Kneel and Disconnect'in sonu ile bağlantılı devam ediyor. Albümün dikkat çeken parçalarından. Güzel bir giriş vokali var, şahsen yönetmen olsam çektiğim bir filmde kullanmak isterim. Nakarat kısmında "I'm drawing the line, I'm drawing the line, the line have my pride. I'm taking control, I'm taking control, the line saved my soul." diyor Steven'ımız. Hafif bir soloyla devam ediyor ve bitiyor parça.

VI. The Incident
Albüme ismini veren parça, Resident Evil serisinin film müziklerindenmiş gibi bir izlenim uyandırıyor. Güzel gitar ve vokal efektleri mevcut. Sonlara doğru nakarat kısmının coşmuş versiyonu geliyor. Eşlik ettirici bir kısım bu.

VII. Your Unpleasant Family
"Your unpleasant family smashed up my car..." diye başlıyor parça. Güzel arka vokallerle beraber bir dakika 48 saniyelik bu parçanın 40 saniyelik vokal kısmının ardından, parçanın sonuna kadar devam eden güzel bir solosu mevcut.

VIII. The Yellow Windows of The Evening Train
İsmiyle, Porcupine Tree'nin çok sevdiğimiz tren takıntısını hatırlatıyor bu parça. Sözleri yok. İki dakikalık, ismi gibi, "Akşam treninin sarı camları" gibi bir geçiş parçası. Yavaş ilerleyen farklı bir müzik...

IX. Time Flies
İşte albümün krallarından bir parça. İlk olarak bir hafta önce 5 küsür dakikalık, kesilmiş, daha doğrusu radyolar ve müzik kanalları için kısaltılmış versiyonu ve klibi, grubun internet sitesi tarafından yayımlanan parça çok çok güzel. Toplamda 11 dakika 40 saniye olan Time Flies, adından anlaşılacağı gibi zamanın uçup gitmesi üzerine kurulu. Parçanın beşinci dakikadan sonraki kısmı ise çok çok harika. Gaz bir solonun önünü açan gitar tonları, davul ritmi ve ardından gelen harika solo. The Incident albümünde Porcupine Tree farkını belli eden bir solo. Bu solonun arkasındaki bas da gaz derecesini arttıracak cinsten. Yine arkadaki hafif gitar ritmi saat tik takı gibi. Solodan sonra gelen güzel söz kısmı da cabası.

"But after a while, you realize time flies and best thing that you can do is to take whatever comes to you. because time flies."

X. Degree of Zero Liberty
Evet, özgürlüğün sıfır olduğu derece, yani 21. yüzyılda kendimizi tam anlamıyla özgür sandığımız ancak hayatımızın içine eden, bağlı olduğumuz tv, internet, bilgisayar ve medya sayesinde aslında özgür olmadığımız, hatta zincirlerle bağlı olduğumuz derece. Bu parça, bu dereceyi bir dakika 46 saniye boyunca sözler olmadan anlatıyor. Açılış parçasındaki sert riffler bu parçayı oluşturuyor.

XI. Octane Twisted
Degree of Zero Liberty'nin ardından geldiğinden midir bilmem, pek benzerliği olmasa da ona bağlı olduğu hissini uyandırdı bende. Çünkü Degree of Zero Liberty başladığıdında bu parçanın güzel vokal girşini hatırlıyorum. Bu güzel vokalin ardından gelen gitarların arasında insan sesinden yapıldığını düşündüğüm çok güzel bi efekt var. Böyle Halka filmindeki Samara'nın kuyudan çıkışının sesi olması gerektiğini düşündüğüm bi efekt. 5 dakika 4 saniyelik bu parça albümün dikkat çekenlerinden.

XII. The Seance
İki dakika 40 saniyelik yavaş bir parça. Octane Twisted ile kesinlikle bağlantılı, özellikle vokaller düşünüldüğünde.

XIII. Circle of Manias
Sert bir parça. Söz yok. Gaz riffleri var. Derin ve soğuk gitar efekleri de çok iyi.

XIV. I Drive the Hearse
Yine albümün dikkat çekenlerinden. Yumuşak bir vokal ve gitarla başlıyor. Nakarat kısmı çok hoş. Yumuşak bir vokalle Steven Wilson "Silence is another way. I'm saying what I wanna say. Lying is another way. I'm hoping it would go away. Do you always want me stay? [Bu sonu tam anlayamadım]" diyor. Bu güzel nakaratın ardından yine güzel bir davul ritmi ile gelen yavaş müzik ve güzel arka vokallerle desteklenen yine yavaş bir vokal. The Incident konseptinde bahsedilen lanet modern zamanın bokluğundan kurtulabilmek için azda olsa bir umut olduğunu düşünmemi sağlıyor. Ve de bunun da tek yolunun insanın kendinde, içinde olduğunu... 6 dakika 42 saniyelik parça yavaş gitar ritmiyle ilk cd'nin ve The incident'ın bittiği anlamına geliyor.

İkinci cd'de,

1. Flicker
İnternete sızan versiyonda 20 dakikalık olarak bulunan Flicker, ardından gelen Bonnie the Cat, Black Dahlia ve Remember Me Lover'ın bir arada bulundukları hali aslında. Yani bu parçanın asıl adı bölümlerin sırasıyla yazılmasıyla Flicker: Remember Me Lover/Bonnie The Cat/Black Dahlia. İnternete düşen bu versiyonda bir hata var gibi gözüküyor ya da daha önce bildirilen parça listesi hatalıydı.

İkinci kısımdaki, Flicker'ın içerdiği üç bölümü ayrı ayrı ele almak gerekirse;

2. Bonnie the Cat
Klasik Porcupine Tree parçalarından. Karanlık ve hafif sert müzik, karamsar vokal, mühendislik harikası gitar efektleri ve güzel ritmler. Solosu ise albümün geneline hakim olan özellik olan "gaz verici" şekilde.

3. Black Dahlia
Piyano ile giren, yavaş bir parça. Hoş bir efektle birleştirilmiş yavaş bir vokal. Yavaş ritmler ile güzel bir sigara parçası.

4. Remember Me Lover
İkinci cd'nin en dikkat çeken parçası. Girişi Steven Wilson'ın ilk solo albümü Insurgentes'ı hatırlatıyor. Girişin ardından gelen hızlı ritm ve güzel nakaratla çok hoş parçalardan biri. Albümün son parçası olan Remember Me Lover, tıpkı diğer parçalar gibi The Incident'ı bir sefer daha dinleme isteği uyandıracak cinsten.

The Incident, çoğu Porcupine Tree albümü gibi ilk seferde dinleyince tam kavranamayacak, her dinleyişte ayrı bi güzelliği keşfedilecek bir albüm. Her dinleyişte bir başka şarkıya takıyorsunuz. Bunun en güzel örneklerinden biri Porcupine Tree'nin 2007 albümü Fear of a Blank Planet.

The Incident'ın albüm kapağında, içinde ve özel versiyondaki 150 küsür sayfalık kitaptaki fotoğraflar, Steven Wilson'ın Insurgentes, Porcupine Tree'nin In Absentia, Deadwing, Fear of a Blank Planet albümleri, konserlerdeki görseller için çalıştığı ve grupla yakın olduğu bilinen Danimarkalı fotoğrafçı Lasse Hoile'ye ait.

(bkz: kopyala yapıştır değil alın teri) : )

This is the analysis of Porcupine Tree's The Incident album in Turkish. English version is going to be available on www.progressychedelic.blogspot.com in two days.

The Incident İnternete Düştü!

Porcupine Tree'nin aylardır beklenen, merak edilen 2009 albümü The Incident, ön sipariş dağıtımlarının başlayacağı 11 Eylül 2009 ve raflara çıkacağı 14 Eylül 2009 öncesinde 1 Eylül'de bilinmeyen bir kaynak tarafından Rapidshare linkiyle internete düşürüldü. İki link şeklinde ve 320kbps olarak mp3 formatında sızan albümdeki iki parçada transcode denilen ve ses formatı değişikliği sırasında oluşan izler mevcut. Diğer yandan albümü dinleyen Porcupine Tree dinleyicileri albümün internete sızan halinde bazı ses bozuklukları olsa da The Incident'ın en güzel Porcupine Tree albümlerinden olduğunu belirtiyorlar. Bazı dinleyiciler ise en iyi PT albümü olduğu görüşündeler. Bence de çok sağlam bir albüm olmuş The Incident. Sızan versiyonda ses bozuklukları olmasına rağmen albümün kalitesi çok rahat hissediliyor. 10 üzerinden 10 alan bir Porcupine Tree albümü.

The Incident Leaked Before Release Date, Click for details.

The Incident Tv Reklamı

- English

Yellow Hedgerow Dreamscape, Porcupine Tree

"Thankyou. I'd like to hand you over now to an old friend of mine - Please welcome to the stage: Solomon St. Jermaine. Let's hear it."

"Good evening. I'd like everyone to join me in an experiment. Could everyone sit down please. Everyone relax.
I'd like to take you on a journey with me.

Relax.

Open your hearts to the universe.
Let the light shine into your heart.
Be at one with the universe.
Open your mind. Come with me.

Everybody, join hands. Go on, link up!
Imagine yourselves in one large circle.

Close your eyes, empty your minds.
Imagine energy flowing from your hands to your eyes.

Receive with the left and give with the right.

Feel the energy flowing. Follow the energy with your mind.
Follow it round until you arrive back to yourself.

Give your energy to everyone! Keep the energy flowing.
Keep it flowing.

Now concentrate on the music.
Feel the music.
Let it flow through you.
Open yourself to the music. It is part of you.
You are the music.

This music is for you!

In the sign of cancer, on bass, Mr. Jelly!
In the sign of Capricorn, currently awaiting his solo return, on keyboards, Tarquin Underscore!
In the sign of Aquarius, on electronic treatment and acoustic guitar, Sebastian Tweetle- Blampton The Third!
On the cusp of Taurus and Gemini, on percussion, Timothy Tadpole-Jones!
In the sign of Leo, on drums, The Expanding Flan!
And on lead guitar, The Porcupine Tree!"

Yellow Hedgerow Dreamscape, LASTFM

The Incident albümünden Time Flies, Porcupine Tree

Porcupine Tree'nin 14 Eylül'de yayımlanacak olan 2009 albümü The Incident'dan Time Flies adı parça grubun resmi sitesi porcupinetree.com 'dan sunuldu. Aynı zamanda bu parça için çekilen video klip de muzutv.com/porcupinetree adresinde yayınlandı.

Time Flies (edit)(.mp3)

Porcupine Tree "Time Flies"

- English

Ice, Camel

Camel, 1979, I Can See Your House From Here albümünden, Ice.

Berber Asked Me "Why?"

Blues for Allah:

olm çok acı bi durum:D

Progressychedelic ™:

Evet ama bunu kendin yapmalısın. Ben kendim yapmıştım.

Berber, "Nerden esti kestirmek. Bayağı uzatmışsın, neden kestiriyosun?" dedi.

Sustum, bi şey diyemedim. Gözlerinin içine baktım. Yakasından tuttum ve sarsarak; "Bu bir lanet, anlıyor musun bu bir lanet" dedim.

"Anlıyorum" dedi, "Her yıl sadece 1 kişi bu lanet yüzünden kıyıyor saçlarına. Ve..." dedi, "ve bu lanet bir türlü son bulmadı."

Blues for Allah:

:D

Progressychedelic ™:

"Bulmayacak da. Taa ki kızlar uzun saçlılardan da hoşlanana kadar...." Sustum tekrar ve gözlerimi kapattım. Tekrar açtığımda saçlarım yoktu... Gözlerim dolu bir şekilde kafamı kaldırdım, koltuktan indim, aynaya bakmaya cesaret edemeden, "Borcum ne kadar dedim?"

"5 versen yeter" dedi. Bana acıdığını biliyordum çünkü normalde 10 liraydı. 5 lirayı verdim ve eve yürüdüm. Sonra hatırladım, Beşköprü'de saç kesimi hep 5 liraydı. "Orspu çocuğu acımamış" dedim içimden. Eve geldim yemek yedim. Osurdum ve artık başka bir çocuktum.

Blues for Allah:

siktir git

Progressychedelic ™:

Aha bunu bloga yazayım güzel oldu :D

Blues for Allah:

Bloguna da yaz.

Blues for Allah:

Evet.

Blues for Allah:

Umut Sarıkaya.

Progressychedelic ™:

:D:D

Asia Minor

Asia Minor, bir Türk-Fransız Progressive Rock grubu.

Üyeleri;
Setrak Bakirel,
Eril Tekeli,
Robert Kempler,
Lionel Beltrami.

İki albümleri var;
İlk albümleri Crossing The Line.
İkinci ve bende bulunan albümleri Between Flesh and Divine.
Bu albümlerinde Boundless adlı parçanın sözlerinden bir kısmını paylaşmak istedim;

"There is no universe without harmony. And no illusions without dreaming." demişler.

Boundless - Asia Minor
Asia Minor Resmi Olmayan Web Sitesi

-English

Şampiyonlar Ligi Müziği

Şampiyonlar Ligi Müziğini buldum. Çok severim kendisini. Buyrun, buradan.

English

Yeni Görünüm

Saatlerce uğraştıktan sonra yeni bir görünüm yarattım internet günlüğüm nam-ı diğer Çay için. Kodlar çok şerefsiz ve yorucu. En kötüsü de "widget" denilen o güccük ama çok sevdiğim şeyleri kaybetmem oldu. Onlarsız yaşayabilirim elbet ama her zaman aklımda olacaklar. Günün birinde geri gelmeleri dileğiyle...

The Incident Kapağı, Düzenleme

Efenim, kendisi The Incident albüm kapağının tarafımdan düzenlenmiş halidir.Saygılar.

The Incident için Geri Sayım

The Incident, 14 Eylül'e Alındı

Daha önce 21 Eylül 2009 tarihinde çıkacağı belirtilen Porcupine Tree'nin onuncu stüdyo albümü The Incident'ın, albüm için tur kapsamına eklenen 4 İngiltere konserinin tarihlerine uyması amacıyla 14 Eylül 2009 tarihinde raflarda olacağı PorcupineTree.com tarafından bildirilmiş durumda efenim. Bilginize.